mimar oluyorum:)

icimde garip bi heyecan var.kipir kipirim,duramiyorum.nedeni kendimi gercekten mimar olarak hissediyorum:).
ben daha cocukken basladi hersey;
kadiköyün arka sokaklarindan alamazdim kendimi,o eski,yipranmis,bazisi yikik,ama türk ve rum evlerinin dokusunun birbirine karistigi,bazisinin cumbali oldugu evlerin merdivenlerinde otururken bulurdum kendimi.eski evleri seyrederdim.her ayrintisini incelerdim.gözlerimle cektigim fotografini,zihnime kaydederdim.
o kadar mutlu olurdum ki bu evlerin yanindayken,zamani durmus olarak hissederdim...
ilk okuldayken ne yapardim;
gazetelerin ilan sayfalarindan hosuma giden ev planlarini keserdim ve saatlerce hic sikilmadan o planlara bakip hayaller kurardim.o daireleri büyütürdüm,bazen odalari degistirirdim,kendimce banyo yada balkon eklerdim.ev olanlara garaj,teras eklerdim.bu kadar hayal kurmaktan slkllmayip bide gece yatagima yattigimda o plan kagitlarini cikarip,onlara bakip uyurdum.daha ileriki zamanlarda kendi projelerimi cizerdim.hatta su an annemlerdeki evin mutfaginin ve benim yasadigim evin mutfaginin projeleri benim eserim:)
ortaokul ve lisedeki en sevdigim geziler,bauhause cikartma yaptigimiz gezilerdi.hep bauhause gitmek isterdim.ve ordan kolay kolay cikmazdim.bayilirdim insaat malzemelerini incelemeyi.daha o zaman izolasyon maddelerinin hepsini bilirdim,cm lerine kadar.bilmem hatirlarmisiniz,
o zaman götzen vardi.daha sonraki yillar praktiker acildi.her hafta sonu yapi marketlere gitmek icin babamin basinin etini yerdim.
yeni bir yere misafirlige gitsem,daireyi incelerdim.dairede derken,orda ne var burda ne var degil."himmm,bu kirisi neden bu sekilde koymuslar,yada bu kolon neden kösede degil.himm söyle olursa bu ev dah iyi olurmus,böyle olursa bu olurmus seklinde."
ve ayni seyi kendi evimizdede yapardim,ve sonunda babam bizim evi düsündügüm sekilde degistirdi:)
cocukken sorarlardi "büyüyünce ne olucaksin evladim?"
benim cevabim hep ayniydi"ic mimar olucam!"
su an ic mimar olmaktan ziyade yapi mimari olmak istiyorum,ve oluyorumda.cünkü ben mimar olmak icin yaratildim.mimarlik kesinlikle benim meslegim.
gec de olsa hayallerime ulasiyorum.o kadar istememe ragmen babamlar beni güzel sanatlar lisesine degil,yabanci dil agirlikli liseye göndermislerdi.bölüm olarak basarili bi ögrenci oldugum icin fen sectirmislerdi.ve sonucta öss den cikan sonuc ta matematik olmustu.
bende devam edip matematigin masterini yapmaga baslamistim.ama bu ülkede hayallerimi gerceklestirme imkani buldum.ve sonuna kadar gitmege kararliyim.cünü bu beni hem mutlu ediyo,hemde kendi öz benligime döndürüyo:)
daha bu sabah cizimlerimi tamamladim,profesöre gösterdim.nasil hissettigimi sordu,
bendeki cevap ise "bi cocuk gibi mutluyum" du.
gercek bu,mutluyum,kendimi mimar gibi hissediyorum.binalari hayranlikla inceliyorum,ve bunu yaparken hic slkllmiyorum,aksine mutlu oluyorum.
ve inaniyorumki ,ben güzel ve özel islere imzami aticam,inaniyorum...